Reklama przybiera różną postać - od rzetelnej informacji o cechach produktu, spotykanej głównie w prasie specjalistycznej, po wychwalanie produktu bez rzetelnej informacji merytorycznej o przedmiocie reklamy, co często przypisuje się reklamie telewizyjnej.

Reklama musi przykuwać uwagę na konkretnej wiadomości, którą ma za zadanie przekazać. Kreatywność nie sprzeda produktu. Zatem ma komunikować zalety i wyróżniki marki. Każda reklama musi składać konsumentowi pewną propozycję. Propozycja musi być taka, jakiej nie oferuje nikt z konkurencji. Musi być po prostu niespotykana. Propozycja musi być na tyle atrakcyjna, by poruszyć milionowe masy, tj. przyciągnąć nowych użytkowników do produktu.

Reklama odwołuje się do wielu mechanizmów psychologicznych, określających i regulujących funkcjonowanie człowieka: ludzkich potrzeb, kreowania postaw, uczenia się. Niezależnie od konstrukcji, celów i odwołań reklamy, o jej skuteczności decyduje przyciągnięcie uwagi odbiorcy, utrzymanie jej koncentracji, zapamiętanie przekazu oraz odwoływanie się, w większym stopniu, do emocji niż do elementów racjonalnych.

Główne zainteresowanie reklamy koncentruje się na potrzebach konsumenckich, zarówno pod kątem rozpoznania już istniejących, jak i wywołania nowych, potrzeb, poczucia braku czegoś. Współczesna reklama pobudza głównie potrzeby wyższego rzędu, takie jak: potrzeba afiliacji i użyteczności, sukcesu i władzy, autoekspresji i samorealizacji, poszukiwania różnorodności oraz potrzeby estetyczne.

Znaki graficzne, firmowe (logo), przedmioty, gesty, dzieła literackie i filmowe, hasła i slogany to symbole, łatwe do zapamiętania, do powiązania z konkretną ideą dzięki swej prostocie. Symboliczne mogą też być postaci lub prezentacje. Reklama może odwoływać się do już istniejących symboli, jak również kreować swoje własne. Wszystko to zatem sprawia, że reklama - i to jaka forma graficzna i merytoryczna zostanie w niej użyta oddziałuje w sposób znaczący. Mówiąc więc o perswazji reklamy trzeba wspomnieć co składa się na jej podstawowe wyróżniki. Będzie to zatem:

• Dobór odpowiedniego liternictwa

• Perspektywa

• Dynamizm

• Obramowanie, podkreślenie oraz cieniowanie

• Elementy kontrastowe

• Odpowiedni dobór tła, kolorów

• Punkt

Zacznę od najistotniejszego z nich, czyli punktu, bez którego naprawdę żadna inna forma, żadna kreska nie może istnieć i nie istnieje. To najmniejszy, bezwymiarowy obiekt geometryczny - jak podają słowniki. Punkt ma zawsze zerowe rozmiary, dwa punkty mogą więc różnić się tylko położeniem. Euklides natomiast określał go jako „coś nie składa się z części". Zatem punkt daje początek prostej, ponieważ prosta to nic innego jak zbiór punktów. Ich niezliczona ilość tworzy prostą o nieograniczonej długości. Jeśli jest prosta musi się pojawić także krzywa, czyli „dowolna linia" na płaszczyźnie lub w przestrzeni, w tym także linia prosta, która w szczególności mogłaby rozgałęziać się i przerywać.