Komunikowanie publiczne ogranicza się do komunikowanie formalnego, odnosi się do sfery publicznej - do terytorium regulowanego przez przepisy i prawo. Jego istotę określa legitymizacja i interes ogólny społeczeństwa. Jest nieodłącznie związany z demokracją i towarzyszy wszelkim procesom zastosowania prawa, wdrażania procedur, podejmowania decyzji publicznych.

Funkcje systemu:

• Informowanie publiczności, składaniu sprawozdań, podawaniu do publicznej wiadomości, podnoszeniu publicznych wartości

• Słuchaniu uwag i pytań obywateli, baczne obserwowanie debaty publicznej

• Przyczynianiu się do poszerzenia więzi społecznych, pobudzaniu świadomoci przynależności do wspólnoty lub kolektywu, traktowaniu obywateli jako równorzędnych partnerów

• Towarzyszeniu zmianiom społecznych zachowań i organizacji.

Formy działania nadawców publicznych:

1. Obowiązek informowania publiczności o działaniach aparatu administracyji publicznej i przekazywania do jej wiadomości danych publicznych

2. Prowadzenie dialogu i tworzenie wzajemnych partnerskich stosunków między nadawcami publicznymi i ich odbiorcami.

3. Publiczna prezentacja i promocja propozycji serwisu publicznego oferowanego przez administrację publiczną.

4. Rozpowszechnianie wiedzy na temat funkcjonowania instytucji publicznych, zarówno w jej obszarze wewnętrznym, jak i wewnętrznym

5. Prowadzenie kampanii informacyjnych, służacych dobru ogólnemu społeczeństwa.

Formy komunikowania publicznego:

1. Rozporządzanie danymi publicznymi - obowiązek komunikowania i rozpowszechniania informacji (aparat władzy jest zobowiązany do przekazywania wszelkich aktów prawnych przez niego podejmowanych), dostęp do informacji (prawo zapewnia możliwość swobodnego dostępu do wszystkich aktów i dokumentów tworzonych przez administrację publiczną) oraz komercjalizacja danych publicznych (obowiązek podawania do wiadomości publicznej informacji przez nadawce publicznego powoduje określone konsekwencje, głownie ekonomiczne).

2. Stosunki między służbami publicznymi a jego użytkownikami - przyjęcie klienta (stosunki obywatela z urzędnikami rozpoczynają się od funkji przyjęcia. Budynek urzędu powinien być dobrze oznaczony i identyfikowany), wysłuchanie problemów klientów (osobisty konatkt i wysłuchanie przez pracownika pojedyńczego petenta lub przedstawicieli większej zbiorowości), dialog (jego wynikiem jest wypracowanie takiego poziomu usług oferowanych, który będzie satysfakcjonował ich użedników i klientów) oraz stosunki komunikacyjne (najczęsciej proces przekazu odbywa się prostymi kanałami komunikowania i dociera do wąskiej grupy, zainteresowanej informacjami wysyłanymi przez nadawcę publicznego).

3. Promocja usług oferowanych publiczności - reklama płatna i nieodpłatna, czyli PR.

4. Podnoszenie prestiżu instytucji publicznych - odnosi się do wzajemnego prestiżu instytucji publicznych na wszystkich poziomach komunikowania. Podstawowym celem takiej kampani jest zbudowanie tożsamości, a także pozytywnego wizerunku i legitymizacji społecznej.

5. Kampanie informacyjne - reklama społeczna!